Première Prayers of Incompetence op 7 maart 2020

‘Ik ben geen pessimist hoor!’, zegt Thanasis Deligiannis (1983) naar aanleiding van zijn nieuwe productie Prayers of Incompetence, die op 7 maart in het Orgelpark in première gaat. Gevraagd naar de betekenis van deze wat raadselachtige titel antwoordt de van oorsprong Griekse componist dat het stuk draait om het woord ‘tevergeefs’.

 

Peper en zout

De gebeden (prayers) hebben geen religieuze connotatie, maar verwijzen naar ons continue verlangen: een verlangen naar ofwel dingen die we graag willen ofwel dingen we liefst vermijden. Dit verlangen wordt gedreven door hoop, maar in werkelijkheid is het leven vergeven van frictie of zelfs frustratie. Vandaar dat onvermogen, het voortdurende falen (incompetence). Deligiannis: ‘Dat kost veel energie, maar het is ook het peper en zout in ons leven.’

 

Magic box

Ook tijdens het maken van dit concert stuitte Deligiannis op allerlei manieren op de imperfectie van het leven. Hoeveel tijd hij sinds de zomer ook heeft besteed aan het verkennen van de mogelijkheden van het Utopa Barokorgel, nog steeds kent hij maar een fractie van deze muzikale ‘magic box’. Eenzelfde gevoel van tekortschieten voelt hij ten opzichte van de zangers. Er staan zeven repetities met hen gepland, maar dat is niet voldoende om van iedere stem individueel de unieke rijkdom te leren kennen.

 

Interessante defecten

Deligiannis begon zijn onderzoek zonder concreet idee. ‘Ik was nieuwsgierig naar het barokorgel, de klank, de werking, hoe je orgelklanken kunt combineren met andere geluiden, hoe je eigen materiaal kunt laten bewerken tot orgelklank. Het bijzondere is dat je niet alleen met een digitale speeltafel hebt te maken, maar ook met een analoog, mechanisch instrument, dat allerlei bijgeluiden produceert: kleine defecten die net zo interessant zijn als bedoelde klanken.'

 

Lichtvoetig en associatief

In Prayers of Incompetence heeft hij geprobeerd vier verschillende lagen samen te brengen: orgel, tekst, stemmen en concrete geluiden (via de luidsprekers). De teksten bevatten kleine anekdotes, geschreven door de Griekse schrijfster Andriana Minou, die tezamen een associatief universum vormen doortrokken van een lichtvoetige melancholie.

 

(foto's: Marko Ivic)